Piotr Sawicki. Pod pięknym niebem

Artysta sam o sobie : „Wszystko, co wydarzyło się na przestrzeni czterdziestu lat mojej pracy z aparatem, jest zapisem losu człowieka. Zdarzenia w ten sposób zarejestrowane to dobre i złe chwile. To szczęście i smutek, pogodne i pochmurne dni, początek i koniec życia. Zmieniały się układy polityczne i społeczne. Kształtowało się nowe spojrzenie estetyczne. A wszystko to działo się pod pięknym niebem, pięknym niezależnie od tego, czy to, co działo się na ziemi, pod firmamentem, było radosne czy smutne, dobre czy złe. Niebo od zarania dziejów nie zmieniło swej barwy. Wraz z ciężkimi i ponurymi chmurami, to znów z lekkimi lub bez nich, zalane błękitem przestrzeni. Artysta to taki Beckettowski Krapp, który grzebie w pamięci wyobraźni, odnajdując zapisane w jej zakamarkach szkice, taśmy z dźwiękiem i obrazem. Czeka na coś, co być może się zdarzy, może przyjdzie może nie, aż coś się przypomni i wzbudzi wizjo-refleksję.

Na pomysł ogarnięcia tego archiwum i znalezienia klucza do jego otwarcia wpadł mój przyjaciel, wybitny artysta fotograf, malarz, grafik i znawca obrazu fotograficznego, Stanisław J. Woś. Pracę rozpoczęliśmy w styczniu 2011. Rozmawialiśmy już o tym wcześniej, ale mówiąc krótko, brakowało nam powodu, żeby podjęć się tego wyzwania. Pojawił się on w momencie otrzymania propozycji realizacji projektu „Pod pięknym niebem” w Galerii Sleńdzińskich. Jednak choroba Staszka była silniejsza i nie pozwoliła mu na dokończenie prac. Za jego zgodą podjął się tego mój młodszy kolega, Kuba Dąbrowski, jeden z  najwybitniejszych  fotografów  nowego  pokolenia  w  Polsce.
Stanisław Woś z około 780 zdjęć do wystawy i albumu wybrał 250. Z tej liczby Kuba wybrał 38 i  zaprojektował  wystawę.  Czy  mu  się  to  udało,  zobaczycie  Państwo  sami.

„Kiedy byłem nastolatkiem nie wiedziałem, że gdzieś na świecie jest agencja Magnum, Richard Avedon i Robert Frank. Lubiłem oglądać zdjęcia, ale jakoś w ogóle nie zastanawiałem się nad tym, skąd się biorą. Były ciekawe i już. Oglądając któryś z albumów Piotra Sawickiego, jeden z tych, które stoją na półkach w większości białostockich domów, doznałem małego olśnienia. Uderzył mnie fakt, że wszystkie fotografie w tej książce zrobiła jedna osoba. Zdałem sobie sprawę z oczywistej rzeczy – żeby zrobić zdjęcie ktoś musiał pójść gdzieś z aparatem (a czasami nawet polecieć samolotem), zobaczyć coś, zdecydować się na kadr i nacisnąć migawkę. Zrozumiałem, że kadry to nie są jakieś pozawieszane w powietrzu okienka na świat, tylko że każde zdjęcie  jest  czyimś  punktem  widzenia.
Piotr Sawicki był pierwszym fotografem, którego poznałem z nazwiska. Pierwszym fotografem, dzięki któremu  o  robieniu  zdjęć  zacząłem  myśleć  jako  o  autorskiej  wypowiedzi.

Kuba Dąbrowski

Piotr SAWICKI
Urodził się 19 maja 1948 r. w Białymstoku. Jego ojciec, też Piotr, założyciel Białostockiego Teatru Lalek, był fotoreporterem II Korpusu Wojska Polskiego gen. Andersa i uczestnikiem walk o Monte Cassino.
Junior – Piotr Sawicki, członek zwyczajny Związku Polskich Artystów Fotografików od 1981 roku, uprawia fotografię socjologiczną oraz teatralną. Fotografuje niebo, a od roku 1978 zajmuje się fotografią lotniczą. W roku 1991 fotografował wizytę Ojca Świętego w Białymstoku i od czterdziestu lat zapisuje w fotografii polskie prawosławie. Należy zaznaczyć, że jest autorem wielu teatralnych plakatów oraz scenografii, twórcą wizji fotograficznego zapisu Podlasia i Białegostoku. Wydał piętnaście albumów rejestrujących artystyczne dokonania. Ostatnie prace to album „Prawosławie w Polsce” (z tekstem  ks. Henryka Paprockiego; wyd. BOSZ 2008) oraz album „Piotr Sawicki, Fotografie” (z  tekstem  Kuby  Dąbrowskiego  i  Wojciecha  Nowickiego;  Białystok  2011).
Autor ma w swoim dorobku 100 wystaw fotograficznych. Ostatnie pokazy prac „Pod pięknym niebem” miały miejsce w Galerii Sleńdzińskich w Białymstoku w 2011 r. wraz z drugą odsłoną tejże wystawy w Muzeum Fotografii im. Walerego Rzewuskiego w Krakowie w grudniu 2012 r. I nieustannie czuje potrzebę  realizowania  się  w  fotografii.

Zdjęcia z wernisażu : Marcin Kossakowski