"Łysa śpiewaczka" wg E. Ionesco - premiera na pożegnanie
sala widowiskowa MDK- DŚT, ul. Wojska Polskiego 3
Po kilku latach wspólnie spędzonych na próbach, warsztatach, czyli uczestniczenia w przedsięwzięciu jakim jest Teatr Produkcyjny przyszedł czas kiedy trzeba się rozstać. To rozstanie nie jest kwestią sporów lecz jest wynikiem uciekającego czasu. Jak każdego roku zespół wykrusza się . Tym razem odchodzi całe pokolenie, które w tym roku będzie zdawać maturę. To właśnie od nich zaczęła się historia Teatru Produkcyjnego.
Teatr na swój sposób żegna się ze swoimi aktorami, dziękując im za lata współpracy. Tym pożegnaniem była 04.11.2004 łomżyńska premiera “Łysej śpiewaczki”.
Łysa śpiewaczka Eugene Ionesco, która wyraża
absurd istnienia; groteskowa “antysztuka” pozbawiona intrygi. Całość
dramatu wypełniają powierzchowne, niczego nie wyrażające wypowiedzi
dwóch mieszczańskich małżeństw, państwa Smith i państwa Martin, oraz
kapitana straży pożarnej i od czasu do czasu służącej. Rozprawianie o
głupstwach i wypowiadanie frazesów dają bohaterom zadowolenie,
wynikające z poczucia uczestnictwa w życiu społecznym. Do tego dochodzą
jeszcze emfatyczne okrzyki w rodzaju: “Jakież to dziwne! Jakie
niezwykłe! Cóż za zbieg okoliczności!”
OBSADA:
Justyna Wysocka – Pani Smith
Jakub Niebrzydowski – Pan Smith
Łukasz Babiel - Pan Martin
Emilia Wysocka – Pani Martin I
Marlena Kurpiewska – Pani Martin II
Marta Przybylska – Pani Martin III
Paulina Brudnicka – Pani Martin IV
Artur Śledziewski – strażak
Paulina Karczewska – służąca
Reżyseria – Jarosław Osicki
W przedstawieniu wykorzystano utwory muzyczne Johna Cage:
And the Earth Shall Bear Again, for prepared piano, Bacchanale
Ionesco Eugčne (1909-1994), francuski dramaturg pochodzenia rumuńskiego.
Członek Akademii Francuskiej. 1938 osiedlił się na stałe w Paryżu.
Humanista, sceptyk i analityk współczesnej kultury cywilizacji i
społeczeństwa, kreator nowych światów, pisarz (powieść"Samotnik") i
dramatopisarz ("Amadeusz, czyli jak się tego pozbyć"; "Człowiek z
walizką"; "Głód i pragnienie"; "Gra w zabijanego"; "Improwizacja"; "Król
umiera, czyli Ceremonie";
"Krzesła"; "Lekcja"; "Łysa śpiewaczka"; "Macbett"; "Nosorożec"; "Nowy
lokator"; "Ofiary obowiązku"; "Pieszo w powietrzu"; "Szaleństwo we
dwoje"; libretto opery "Maksymilian Kolbe"), Należał do awangardy
teatralnej, jako współtwórca tzw. teatru absurdu. Wykorzystywał
doświadczenia nadrealizmu i psychologii współczesnej.Posługiwał się
"czarnym humorem" ,groteską, farsą, parodią.
BROWAR ŁOMŻA
